پرنده های قفسی عادت دارن به بی کسی
عمرشونو بی همنفس کز میکنن کنج قفس
نمیدونن سفر چیه عاشق در بدر کیه
هر کی بریزه شادونه فکر میکنن خداشونه
یه عمره بی حبیبن با آسمون غریبن
این همه نعمت اما همیشه بی نصیبن
چه میدونن به چی میگن ستاره چه میدونن دنیا کیا بهاره
چه میدونن عاشق میشه چه آسون پرنده زیر بارون
تو آسمون ندیدن خورشید چه نوری داره
چشمه ی کوه مشرق چه راه دوری داره
قفس به این بزرگی کاشکی پرنده بودم
مهم نبود پریدن ولی برنده بودم
فرقی نداره وقتی ندونی و نبینی
غصه ت میگیره وقتی میدونی و میبینی
پرنده های قفسی....
عادت دارن به بی کسی
شعر: مسعود فردمنش
دوستای خوبم برای دانلود آهنگ روی لینک زیر کلیک کنید: